Over de helft

Morgen ben ik hier 2 weken en gister over 2 weken ga ik weer naar huis. Zo vreemd om je dit te beseffen. Ik hou van Nederland, van mijn gezin, mijn familie en mijn werk, maar het lijkt allemaal zo ver weg. Elke vezel in mijn lijf is hier. De situatie is vreemd, vandaag was alles gesloten vanwege de staking. De Griekse bevolking is in opstand tegen het beleid van de regering en de EU. Al zal 1 dag staken hier weinig aan doen veranderen vrees ik. De straten waren stil, de wind onstuimig. Ondanks alle berichten die ik mee krijg vanuit de media merk je hier weinig van de onrust. Ik leef mee met de Griekse bevolking en de vluchtelingen, beide in een situatie waar ze niet om gevraagd hebben. Begrijp beide kanten en hoewel de oplossing zo simpel kan zijn is deze nog zo ver weg.

Ondertussen is de situatie hier nijpend. Vandaag weer langs het ziekenhuis geweest om tassen af te geven met spullen voor de baby’s en voor de mama’s. Twee vrouwen slechts gewikkeld in een laken als bovenkleding. Niks om aan te trekken, alle winkels dicht. We hebben allebei maar ons hemdje uitgetrokken en aan ze gegeven, gelukkig zat er wel een vest in de tas die we gaven. Steeds weer komt er wat bij in ons noodkrat dat in de auto staat….. Begin maart worden de huis pakken verstuurd, geen dag te vroeg. Door de vrouwen aangesproken om hulp voor huisvesting. Vanuit het ziekenhuis terug naar hun tent, met een te kleine baby , zonder elektriciteit of sanitair. Op zulke momenten voel je zoveel onmacht. Je wilt zoveel, maar kan zo weinig.

De workshops deze week zijn geweldig. Dat zijn de momenten dat je weet dat het verschil maakt wat je hier doet. We hadden vol huis, grote opkomst bij de eerste workshop. Vandaag was de opkomst wat minder, maar er was een kleding distributie, dus dat zat elkaar in de weg. Niettemin waren de mama’s in spé vol vragen en zag je ze genieten van de aandacht. Eén vrouw bleef maar zeggen hoe fijn het was om deze informatie te krijgen omdat ze hier was, ver van haar familie. Rare gewoontes die aangepraat worden kunnen wij bezweren als ze schadelijk lijken. Je baby vier dagen wassen met zout water is nog tot daar aan toe, maar citroensap in de oogjes druppelen gaat toch echt te ver. De logica hierachter kregen we ook niet helder, dus wie het weet mag het zeggen.

Morgen weer een drager distributie in zone 12, dan zijn we overal geweest.  Ik denk dat we dan weer van vooraf gaan beginnen. Er worden elke dag weer baby’s geboren en nieuwe mensen komen aan. Een eindeloze stroom zo lijkt het. Wanneer zal het stoppen? Ook dat zal geen dag te vroeg zijn.